سوگواران خموش و رندان بلاکش

سوگواران ِتو امروز خموشند همه / که دهان‌های ِوقاحت به‌خروشند همه

گر خموشانه به سوگ ِتو نشستند رواست / زان که وحشت زده‌ی حشر وحوشند همه

آه از این قوم ریایی که درین شهر دروغ / روزها شحنه و شب، باده فروشند همه

باغ را این تب ِروحی به کجا برد که باز / قمریان از همه سو خانه بدوشند همه

ای هر آن قطره ز آفاق ِهر آن ابر ببار / بیشه و باغ به آواز تو گوشند همه

گرچه شد میکده‌ها بسته و یاران امروز / مهر بر لب زده وز نعره خموشند همه

به وفای ِتو که رندان ِبلاکش فردا / جز به یاد تو و نام تو ننوشند همه