آشوب یادها

* عمداً نیم ساعت دیر می آمدی و من عمداً یک ربع زودتر می آمدم. شاید خود آزاری ِمن و دگر آزاریِ تو بود اما چه احساسی بود آن نیم ساعت و یک ساعتی که منتظر تو بودم. با کدام لباسش می آید؟ از کدام طرف می آید؟ امروز خوشحال است یا...؟ از رز قرمز خوشش آمده یا باز هم می گوید کاش یکبار گلایل می خریدی و من هم یکبار طعنه زنان گفتم مگر برای زیارت قبور است؟ و تو... آن سه نقطه هایت را هیچ کس ندید و من...
* یادت هست آن روز قرارمان «دبیر اعظم» بود منتهی نگفته بودی از کدام سمتش. من این سمت بودم و تو آن سمتش. شش سال پیش که موبایل نداشتیم. یادت هست که گفتی مگر من نگفته بودم؟ و من خموش. ولی تو نگفته بودی از کدامین سمت.
* شما برادر و خواهرید؟ نگاهی بهم کردیم و من من کنان گفتیم ها بله. یعنی اینقدر شبیه بودیم که حتی دیگران فهمیده بودند؟ لابد به خاطر قدمان که یکی بود. کاش پسر عمویت هم این را می فهمید و آن روز به مادرت نمی گفت که...
*