نوشته‌های یک رند لیبرال دموکرات: بچه گی های فاطمه رجبی

اینتروداکشن

ـ« نوشتن بیرون جهیدن از صف مردگان است – فرانس کافکا » « آن کس که خنده نمی داند همان به که آثار مرا نخواند – فردریش نیچه - دانش طربناک »

اینجا خرابات ِرندان است نه مغان. می‌زدگان ِنیمه هشیار، غرق‌شدگان در اکنون ِخویش. گرچه به جبر روزگار در این وادی افتاده‌ایم اما نمی‌هراسیم از شب زدگان و حرامیان. تیغ ِتیز و پولادی ِ«اندیشه ی انتقادی و فلسفه ی تحلیلی» را به‌همراه داریم. نکته‌هایی که در آگاهی و بیداری و هشیاری شاید نتوان دید در مالیخولیای ِخود می‌بینیم. ما همان کودک ِنشسته بر روی درختیم که می‌بینیم پادشاه لباس ندارد و فریاد می‌زنیم. فریادی البته مبهم و نارسا. زحمت ِرفع ابهام و پالایشش با شما. بلد نیستیم که آن قدر خوب بنویسیم که «همه» بفهمند. اما با «همه» دوستیم.

نوشته‌های یک رند لیبرال دموکرات

۱۳۸۶ تیر ۱۳, چهارشنبه

بچه گی های فاطمه رجبی

۱ نظر:

Categories

Archives